Γράφει ο Γεώργιος Γραμματικός PT, DO,
Μέλος του Πανελλήνιου Συλλόγου Οστεοπαθητικής
Το οδοιπορικό του συναδέλφου Γιώργου Γραμματικού από τη συμμετοχή του στους παραολυμπιακούς αγώνες.
Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση στον κόσμο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Φιλοξενήθηκαν στο Τόκιο της Ιαπωνίας από 25 Αυγούστου έως 5 Σεπτέμβριου 2021, μετά την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Είχα την χαρά να επιλεγώ και να συμμετέχω σε αυτή την διοργάνωση απο την θέση του Φυσικοθεραπευτή -Οστεοπαθητικού με την Ελληνική Παραολυμπιακή Αποστολή.
Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες είναι η δεύτερη μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση στον κόσμο μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Φιλοξενήθηκαν στο Τόκιο της Ιαπωνίας από 25 Αυγούστου έως 5 Σεπτέμβριου 2021, μετά την λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων.
Είχα την χαρά να επιλεγώ και να συμμετέχω σε αυτή την διοργάνωση απο την θέση του Φυσικοθεραπευτή -Οστεοπαθητικού με την Ελληνική Παραολυμπιακή Αποστολή.
Το σύμβολο των Παραολυμπιακών Αγώνων είναι τρία ασύμμετρα μισοφέγγαρα σε κίνηση, χρώματος μπλε, κόκκινου και πράσινου, με σύνθημα «Spirit in Motion» («Πνεύμα σε κίνηση»). Ο Παραολυμπιακός Ύμνος έχει τίτλο «Hymne de l’ avenir» (« Ο Ύμνος του Μέλλοντος») και τον συνέθεσε ο γάλλος κιθαρίστας Τιερί Νταρνί.
Οι φετινοί Παραολυμπιακοί αγώνες Τόκιο 2020 ήταν οι XVI στη σειρά και φυσικά οι δυσκολότεροι αγώνες λόγω της πανδημίας του Covid 19. Δυσκολία τόσο για την προετοιμασία των αθλητών, όσο και για τον τρόπο διεξαγωγής των αγώνων. Σε αυτή τη διοργάνωση έλαβαν μέρος 4403 αθλητές από 162 χώρες.
Η χώρα μας είχε συμμετοχή σε 11 αγωνίσματα με 44 αθλητές και κατέκτησε 11 μετάλλια στο σύνολο. Τα αγωνίσματα ήταν τα εξής: Στίβος, Κολύμβηση, Άρση Βαρών σε πάγκο, Μπότσια, Ξιφασκία με αμαξίδιο, Σκοποβολή, Τοξοβολία, Αντισφαίριση με αμαξίδιο, Επιτραπέζια Αντισφαίρηση, Ποδηλασία, Τζούντο.
Για εμένα ήταν η πρώτη μεγάλη συμμετοχή σε μία τέτοια αθλητική διοργάνωση, ως μέλος της Ελληνικής- Κυπριακής αποστολής. Αυτό το γεγονός μου δημιούργησε συναισθήματα χαράς, αγωνίας και ευθύνης. Χαρά για την συμμετοχή μου αφενός, αγωνία και ευθύνη ώστε να μπορέσω να ανταπεξέλθω στις νέες ανάγκες της αποστολής.
Το ταξίδι μου ξεκίνησε στις 20 Αυγούστου 2021. Ταξίδεψα με τα μέλη της ομάδας Μπότσια από την Αθήνα για Ντουμπάι και Ντουμπάι -Τόκιο. Ένα ταξίδι 16 ωρών χωρίς τις αναμονές. Αργά το απόγευμα της 21ης Αυγούστου φτάσαμε στο Τόκιο, όπου περάσαμε τον τοπικό έλεγχο για το covid-19 και τα αποτελέσματα αυτού ήταν αρνητικά. Μας οδηγήσανε στα λεωφορεία με προορισμό το Ολυμπιακό χωριό. Φυσικά όχι τόσο απλά. Σε κάθε γωνία και σταθμό μπαίναμε στην διαδικασία ελέγχου τόσο απο πλευράς προσωπικών στοιχείων ,όσο και αρνητικού τέστ. Στο τέλος το διακωμωδούσαμε μεταξύ μας ώστε να ¨ξορκίσουμε¨ το άγχος και την αγωνία μας. Μετά από ταξίδι μιας ώρας και κάτι φτάσαμε στον προορισμό μας, αλλά πάλι έπρεπε να βάλουμε όλοι ένα χεράκι σαν ομάδα για να μπορέσουν οι αποσκευές να φτάσουν στα δωμάτια των αθλητών.
Από την επομένη το πρωί στην συνάντηση μου με τα υπόλοιπα μέλη της Ελληνικής Αποστολής άρχισαν οι γνωριμίες μεταξύ μας και οι "ρόλοι" μας. Ενώ ήμουν μέλος της Ελληνικής Αποστολής θα εκπροσωπούσα και θα υποστήριζα την Κυπριακή Παραολυμπιακή Αποστολή.
Η πρώτη πρωινή βόλτα στο Ολυμπιακό χωριό ήταν στο εστιατόριο του χωριού. Στην απόσταση από το κτήριο προς το εστιατόριο άρχισαν και οι πρώτες εικόνες του χωριού. Παντού βλέπαμε αναρτημένες σημαίες στα μπαλκόνια των κτηρίων αναλόγως της χώρας όπου φιλοξενούταν. Μια όμορφη σκέψη, ότι η γιορτή είχε ήδη αρχίσει.
Φυσικά δεν πρέπει να πιστεύουμε, όπως ανέφερα παραπάνω, ότι με την είσοδο στην χώρα του ανατέλλοντος Ήλιου και με το δικό τους αρνητικό τεστ για τον covid-19 το θέμα ελέγχου είχε τελειώσει. Κάθε άλλο. Έπρεπε σε καθημερινή βάση να παραδίνουμε τα μπουκαλάκια σάλιου στο αρμόδιο γραφείο για τον σχετικό έλεγχο. Αυτό μου δημιουργούσε μία αίσθηση ευθύνης και άγχους, γιατί έπρεπε να είμαι διπλά προσεκτικός, τόσο για τον εαυτό μου όσο και για τα άτομα που θα ερχόμασταν σε επαφή, γιατί δεν θα ήθελα να ήμουν η αιτία αποκλεισμού αθλητή της ομάδας μας από τυχών θετικό τεστ.
Επίσης στο καθημερινό μας καθηκοντολόγιο ήταν η αποστολή μηνύματος της θερμοκρασίας μας στην ανάλογη εφαρμογή..Όλη αυτή η διαδικασία μας είχε σε μία διαδικασία εγρήγορσης, προσοχής όσων αφορά τις επαφές μας.
Πλησιάζοντας στην ημερομηνία της 25ης Αυγούστου που ήταν και η έναρξη για τη μεγαλύτερη γιορτή για τους συγκεκριμένους αγώνες. Από νωρίς το απόγευμα, 15.30, είχαν αρχίσει να παρουσιάζονται οι ομάδες των διαφόρων χωρών, καθώς και τα μέλη που θα συμμετείχαν στην παρέλαση. Πράγματι αυτές οι στιγμές ήταν στιγμές χαράς. Η επόμενη μέρα που ακολούθησε ήταν μία άλλη μέρα .Δεν υπήρχαν τα έντονα χαμόγελα στα πρόσωπα των αθλητών, αλλά μια σοβαρότητα , καθότι κάθε στιγμή που περνούσε ήταν και πιο κοντά προς την ώρα του αγώνα. Η ανάγκη της παρουσία μας και η χρησιμότητά μας ως θεραπευτές αυξάνονταν καθημερινός. Οι αθλητές μας είχαν αρχίσει τις προπονήσεις τους και εμείς έπρεπε να τους υποστηρίξουμε τόσο στους προπονητικούς τους χώρους , όσο και στο ιατρείο στο Ολυμπιακό χωριό.
Από την δεύτερη ημέρα άρχισαν να έρχονται και οι ελληνικές επιτυχίες των αθλητών μας με μετάλλια. Όλη η Ελληνική αποστολή κατέβηκε πανηγυρικά στην είσοδο του κτηρίου μας για να τους καλωσορίσει.
Στην σκέψη μου εκείνη τη στιγμή ήρθαν οι υποδοχές των αθλητών στην αρχαία Ελλάδα. Δάφνινο στεφάνι κλπ. Μεγάλη υπερηφάνεια για τους αθλητές μας και για τους αγωνιζόμενούς μας. Ικανοί και άξιοι συνεχιστές των προγόνων τους.
Σε κάθε αγώνισμα είχαμε και μία παρουσία αθλητή μας.
Κατά την παρακολούθηση την Παραοπυμπιακών Αγώνων του Τόκιο, είτε από την πλευρά του θεραπευτή, είτε ως θεατής έκανα σκέψεις που είχαν να κάνουν με την λέξη ¨Αναπηρία". Πόσο λάθος είμαστε ως μέλη της κοινωνίας και βάζουμε ταμπέλες πίσω από την ιδιαιτερότητα κάποιων ατόμων. Δεν βλέπουμε τα θετικά χαρακτηριστικά τους, τις ικανότητές τους και τις καθημερινές νίκες που κατακτούν!
Μεγάλη εντύπωση μου έκανε ένας αθλητής της κολύμβησης που δεν είχε τα άνω άκρα του, ο οποίος κατά την προετοιμασία του να μπει στην πισίνα κατάφερε να φορέσει τα γυαλάκια του. Η μαεστρία που είχε στα πόδια του ήταν απερίγραπτη, τα χρησιμοποιούσε ως χέρια.
Πώς να μη νιώσεις θαυμασμό με αυτό που είχε καταφέρει αυτός ο λαμπρός νέος;
Αυτή η εικόνα μου έδωσε το ερέθισμα να σκεφτώ τον χρόνο που χρειάστηκε για να μάθει να χρησιμοποιεί τα πόδια του , τις ώρες εκπαίδευσης του και μετά τις ώρες προπόνησης του για να αντιμετωπίσεις άλλους αθλητές. Από εκείνη τη στιγμή κατάλαβα , ότι όλα μπορούμε να τα καταφέρουμε με υπομονή και επιμονή.
Εγώ ως αποσπασμένος στην Κυπριακή Παραολυμπιακή Ομάδα κάλυπτα τους αθλητές της Κύπρου και στον ελεύθερο ωράριό μου βοηθούσα την Ελληνική Ομάδα.
Υπήρχαν ημέρες που έπρεπε να ξεκινήσουμε νωρίς το πρωί και να τελειώσουμε αργά το βράδυ, καθώς πολλοί από τους αθλητές είχαν απογευματινή προπόνηση και μετά το πέρας αυτής είχαν το προγραμματισμένο τους ραντεβού για θεραπεία.
Με την έναρξη των αγώνων παρατηρούσα , ότι μετά απο το βραδινόa φαγητό δεν είχε τόση μεγάλη κίνηση στο Ολυμπιακό χωριό .
Πρέπει να αναφέρω , ότι υπήρχε ανακοίνωση η οποία έλεγε, ότι λόγω της πανδημίας οι αθλητές και οι συνοδοί αυτών μετά την λήξη της συμμετοχής τους στους Αγώνες σε 48 ώρες έπρεπε να αφήσουν το Ολυμπιακό χωριό και την χώρα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την σταδιακή εκκένωση του Ολυμπιακού χωριού, ειδικά μετά την πρώτη εβδομάδα.
Οι χώροι των αγώνων, κολυμβητήρια, κεντρικό Ολυμπιακό στάδιο κλπ όλα ήταν εκπληκτικά, όσον αφορά την όψη τους. Φυσικά δεν μπορούμε να μην αναφέρουμε, ότι δεν υπήρχαν και κάποια κολλήματα, δηλαδή κάποιες αργοπορίες στην μετακίνηση των αθλητών από και προς τους αθλητικούς χώρους.
Το σύνθημα των Παραολυμπιακών Αγώνων ΄΄Spirit in motion ’'(Πνεύμα με κίνηση) μας συνδέει απόλυτα με στις αρχές της Οστεοπαθητικής ¨Η κίνηση είναι ζωή¨. Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι εμείς ως ειδικότητα, ως Οστεοπαθητικοί δεν μπορούμε να λείπουμε από μία Παραολυμπιακή ομάδα.
Μπορούμε να βοηθήσουμε τους αθλητές μας στην πραγματοποίηση των στόχων τους και φυσικά στην αποτελεσματικότητά τους στον αθλητισμό.
Μπορούμε να υποστηρίξουμε την στάση της κοινωνίας απέναντι στα άτομα με αναπηρία και να τονίσουμε την ισότιμη συμμετοχή τους στη ζωή. Αλώστε η πράξη μου έδειξε , ότι εμείς αντλούμε δύναμη από την στάση τους απέναντι στην ζωή.
